Վանո Սիրադեղյան. Լուսնալույս

Սիրելի հատվածը՝
Տղան թիկունքից ապահով էր։ Այնտեղ ավանն էր, որ խաղով ընկած երեխայի չկամությամբ քուն էր մտնում։ Այնտեղ իր տունն էր, իր անկողինը, մոր հայացքը՝ անկողնու նման տաք ու փափուկ, հոր ձեռքերը՝ ծնկների վրա հանգիստ առնող, մեծ ախպերը՝ լայն ուսերով տունը լցնող, պուճուր ախպերը՝ զանգակի լեզվակ, և քույրիկները՝ կատուների պես մի֊մի անկյունում, իսկ դեմը գետը, շուրջը՝ գիշերը, նաև՝ աշխարհը։